rəxnə

is. <fars.>

1. Yıxıq, dağınıq yer, çökmüş yer.

2. məc. Zərər, ziyan. Rəxnə salmaq – çaxnaşma salmaq, qarma-qarışıqlıq salmaq, vəlvələ qopartmaq. İlahi rəxnə salmasın; Bu qurğu, dövrana, deyin. A. Ə.. Rəxnə vurmaq (yetirmək) – ziyan vurmaq, zərər yetirmək; dağıtmaq, pozmaq, kökünü tərpətmək. Məzhəbə rəxnə vurub, dinə salardı fəsad. M. Ə. S.. Ağır və məşəqqətli həyat <Araz və Günəşin> ailə həyatının sağlam təməlinə zərrə qədər rəxnə vura bilməmişdi. A. Ş.. Heyf, səd heyf ki, ittifaqı pozan və <birliyin> bünövrəsinə rəxnə yetirən əvvəlcə o kəslər oldu ki, maarifpərvərlik ismini üstlərinə götürüb rəyasətlik iddiasındadırlar. F. K.. Rəxnə yetişmək – dağılmaq, pozulmaq, kökü sarsılmaq. Az qaldı ki, evin bünövrəsinə rəxnə yetişsin ki, nagah dərviş mənzilə qayıtdı. M. F. A..